#1 18-05-2019 17:04:09

Administrator

Administrator

Dołączył: 18-05-2019

Co to system Feudalny

ERA FEUDALIZMU I JEJ PRZEBIEG

Yoritomo Minamoto stał się twórcą nowego porządku – bakufu (rządy spod namiotu). Od początku wojny, działając poza tradycyjnymi strukturami władzy, budował strukturę opartą na wasalach i przyciągał wojowników szafując nadaniami (ziemi, urzędów, funkcji wojskowych). Osiadł w Kamakurze, gdzie ustanowił główną kwaterę armii. Walki na terenie całego kraju prowadzili bracia przyrodni: Yoshitsune i Noriyori, wuj Yuki’ie i kuzyn Yoshinaka Kiso.

W 1192 r. Yoritomo został siogunem[13]. Jego aparat administracyjny był w zasadzie uformowany. Wszystkie funkcje pełnili wasale rodu (gokenin), zarówno w Kamakurze, jak i w prowincjach, dokąd byli wysyłani jako gubernatorzy wojskowi (shugo) lub komisarze majątków ziemskich (jitō). Teoretycznie działali obok tradycyjnie powoływanych władz cywilnych, które jednak stopniowo ulegały atrofii i nie one, lecz wojskowi sprawowali faktyczne rządy.

Trwał dualizm władzy, a wojownicy, nie zawsze legalnie, umacniali swoje pozycje. Z linii Minamoto siogunami byli synowie Yoritomo: Yoriie (1182-1204) i Sanetomo (1192-1219). Na nich linia wygasła, ale bakufu pozostało żywotne. Następni siogunowie, choć nie pochodzili z rodu Minamoto, funkcjonowali jako zwierzchnicy sieci wasalnej Kamakury. Po rozgrywkach w łonie bakufu, dominującą pozycję zdobyli przedstawiciele rodu Hōjō, pełniący najwyższe funkcje w administracji z tytułem shikken ['regent']. Wprowadzili rodową dyktaturę, rozciągając ją na wszystkie ogniwa władzy samurajów. W 1221 r. były cesarz Go-Toba (panował 1183-1198)[14] rzucił armię przeciw bakufu (Jōkyū-no ran, zamieszki ery Jōkyū). Jego klęska wzmocniła bakufu i ostatecznie zachwiała autorytetem tronu.

Do XIII w. władza bakufu pod rządami Hōjō okrzepła. Do ich upadku przyczyniły się najazdy mongolskie w latach 1274 i 1281. Z obu Japonia wyszła zwycięsko[15], ale bakufu zostało osłabione kosztami wojen, a samuraje natarczywie domagali się wynagrodzenia za trudy w walkach. Sytuacja stawała się coraz bardziej napięta. W 1318 r. tron objął Go-Daigo, który latami spiskował przeciwko bakufu[16]. Spisek wydał się i Go-Daigo w 1331 r. został pojmany i zesłany na wyspę Oki[16]. Uciekł po kilku miesiącach i ukrył się na wybrzeżu Honsiu. W kraju rozgorzała wojna pomiędzy bakufu a ugrupowaniami procesarskimi. W 1333 r. jeden z czołowych dowódców bakufu, Takauji Ashikaga, przeszedł na stronę cesarską i skutecznie zaatakował stołeczny garnizon bakufu[16]. Wkrótce padła też Kamakura. Ostatni shikken Hōjō i kilkuset wojowników popełniło samobójstwo. Do Kioto tryumfalnie wrócił Go-Daigo. Usiłował wprowadzić reformy, których celem było przywrócenie absolutnej władzy cesarskiej i pozycji arystokracji dworskiej. Po 150 latach prymatu wojowników okazało się to jednak nierealne i doprowadziło do zamieszek. Takauji Ashikaga wystąpił przeciwko cesarzowi. Po walkach, prowadzonych ze zmiennym szczęściem, Go-Daigo ze swoimi stronnikami w 1336 r. uciekł w góry Yoshino[17]. Tam dał początek tzw. dynastii południowej (Nanchō). W Kioto Takauji osadził na tronie Kōmyō, który zapoczątkował dynastię północną (Hokuchō). Podział na te dwie dynastie trwał do 1392 roku. W 1338 r. Takauji uzyskał od Kōmyō tytuł i uprawnienia sioguna[17], otwierając okres nowych rządów zwany Muromachi-Ashikaga, a także Ashikaga-bakufu lub Muromachi-bakufu (od nazwy rezydencji tego rodu w Kioto).